เห็ดหลินจือแดงหมายถึงเชื้อรา จำพวกหนึ่งที่ขึ้นอยู่กับตามต้นที่เน่าผุพัง โดยจะผ่านพบอยู่กว้างขวาง แห่งสภาพส่วนสูงตั้งแต่ระดับน้ำทะเลจนตราบเท่าความสูงกว่า 1,000 เมตร ในอุณหภูมิระหว่าง 8 – 38 องศาเซลเซียส ต่ำกว่า 0 องศาเซลเซียส เส้นใยและดอกยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้แต่ไม่เจริญเติบโต เมื่ออากาศเริ่มอุ่นขึ้นก็สามารถเจริญเจริญงอกงามถัดไปได้ เห็ดหลินจือมีชื่อเรียกเคลื่อนคลาดกันไปในประเทศจีนเรียกว่า หลิงชิง หรือไม่หลินจือ แปลว่า สุดยอดของต้นไม้วิเศษ สำหรับประเทศไทยเรียกว่า เห็ดกระด้าง เห็ดหั้งขอ เห็ดมะพร้าว เห็ดแม่เบี้ยงูเห่า เห็ดจวักงู เห็ดนางกวัก แล้วยังแจกจ่ายไปตามกลุ่มของเห็ด เป็นต้นว่า
ดอกสีเหลือง เรียกว่า หวงจือไม่ก็จีนจือ มีรสชาติหวานจืดชืด มีสรรพคุณในการบำรุงรักษาประสาท บำรุงร่างกาย ระบบถ่ายให้มีสมรรถนะดีขึ้น
ดอกสีแดง เรียกว่า ฉื้อจือหรือว่าต้นจืน มีรสขม ใช้เป็นยาแก้การแน่นอก เลือดตกค้าง บำรุงหัวใจ เพื่อคนไข้ที่เป็นโรคภูมิแพ้ยืดเยื้อ ช่วยซ่อมแซมคนไข้ที่เป็นโรคสมองเสื่อม พร้อมด้วยเบาหวาน
ดอกสีเขียว เรียกว่า ชิงจือ มีรสชาติขมเล็กน้อย ค่อนข้างพบในขัณฑสีมาที่มีอากาศหนาวเย็นใช้ในการเยียวยารักษาโรคหัวใจ
ดอกสีม่วง เรียกว่า จื่อจือหรือไม่ก็สีซ็อคโกแลต มีรสขมเล็กน้อย มีคุณสมบัติบำบัดรักษาโรคไขข้ออักเสบ หูอักเสบ
ดอกสีขาว เรียกว่า ไป่จือหรือวีจือ มีรสชาติฉุน ขมเล็กน้อย มีคุณสมบัติในการรักษาเกี่ยวกับทางเดินหายใจ ปอด จมูก ทำให้หายใจคล่อง
ดอกสีดำ เรียกว่า เฮจือหรือเสียนจือ มีรสเค็มเล็กน้อยไม่ขม มีสรรพคุณในการขับน้ำตกค้างในร่างกาย บำรุงไต ขับถ่ายปัสสาวะ